برنامه ریزی سوانح تا حد امکان باید ترکیبی از یافته های علمی و تحقیقاتی در سوانح باشد . گاهی اوقات برنامه های سوانح به فرضیات ناقصی که در سوانح واقعی ثابت نیستند تکیه می کنند. به عنوان مثال فرضیه منطقی برنامه ریزان ممکن است اول انتقال مصدومین در جریان یک سانحه باشد در حالیکه در واقعیت ممکن است در بسیاری از موارد روی ندهد .

برنامه سوانح شامل هر دو نواحی محلی و منطقه ای می باشد که ممکن است در3 سناریوی زیرتمرکزداشته باشد :

1. سانحه در منطقه رخ می دهد و با استفاده از منابع موجود سانحه محدود و کنترل می شود.

2. سانحه در یک منطقه همسایه رخ می دهد و دارایی های منطقه ای از طریق موافقتنامه های کمک متقابل درخواست می شود .

3.ناحیه سانحه از نوع منطقه ای است و نیاز به کمک های دولت و یا دولت فدرال برای پاسخ موثر می باشد.