برنامه ریزی داخلی و خارجی

برنامه ریزی خارجی

برنامه ریزی سوانح تا حد امکان باید ترکیبی از یافته های علمی و تحقیقاتی در سوانح باشد . گاهی اوقات برنامه های سوانح به فرضیات ناقصی که در سوانح واقعی ثابت نیستند تکیه می کنند. به عنوان مثال فرضیه منطقی برنامه ریزان ممکن است اول انتقال مصدومین در جریان یک سانحه باشد در حالیکه در واقعیت ممکن است در بسیاری از موارد روی ندهد .

برنامه سوانح شامل هر دو نواحی محلی و منطقه ای می باشد که ممکن است در3 سناریوی زیرتمرکزداشته باشد :

1. سانحه در منطقه رخ می دهد و با استفاده از منابع موجود سانحه محدود و کنترل می شود.

2. سانحه در یک منطقه همسایه رخ می دهد و دارایی های منطقه ای از طریق موافقتنامه های کمک متقابل درخواست می شود .

3.ناحیه سانحه از نوع منطقه ای است و نیاز به کمک های دولت و یا دولت فدرال برای پاسخ موثر می باشد.

حادثه سیستم فرمان

پس از یک آتش سوزی در سال1970 در کالیفرنیا ، مهار آتش با توسعه مفهوم ICS برای سازماندهی یک پاسخ موثر به حوادث بزرگ مطرح شد . ساختار ICS شامل 5 واحدکه : فرماندهی، عملیات، لجستیک، برنامه ریزی، و امور مالی میباشد .  (به تصویر زیر نگاه کنید).

اکثر برنامه های سانحه عبارت است از: ساختارهای سازمانی مشابه که اغلب در مورد عملیات عادی سازمان های مختلف است.

در توسعه یک برنامه سانحه ، رهبران باید به یاد داشته باشند که برنامه ریزی برای تمام احتمالات غیر ممکن است ، بنابراین طرح باید نسبتا عمومی و قابلیت ارتقا داشته باشد .

با استفاده از منابع محلی و یا منطقه ای که دارای آسیب کمتر از 100 مرگ و میر و کمتر از 500 تلفات باشد می توان با بسیاری از سوانح مقابله کرد . اگر برنامه ها برای سوانح با مقیاس بزرگترتوسعه یافته اند تمرکز برنامه باید روی 48 ساعت اول پس از سانحه باشد تا تیم های منطقه ای و ملی برای کمک و مقابله با تعداد بالای مرگ و میر اولیه در 24 ساعت اول به منطقه وارد شوند .

تمرین

تمام مراحل پاسخ به سانحه باید در برنامه سوانح مطرح شده باشد . شرح اقدامات کاربردی و مسئولیت همه سازمان ها و سازمان های درگیر باید به روشنی مشخص شود.مهمترین کار در این برنامه، اعمال و تمرین می باشد که یک تمرین ایده آل شامل مشارکت همه طرف های درگیر است. از آنجا که این تمرین ممکن است با خراب کردن عملیات عادی و هزینه و استفاده از پرسنل و مواد همراه باشد ، سازمان درگیر اغلب تمرین را دور "میز" انجام می دهند که شبیه سازی از یک وضعیت اضطراری برای آموزش و تست برنامه ها و روش ها می باشد ولی شامل حرکت منابع پاسخ نمی باشد . تمرینات "tabletop"  ابزار خوبی برای تمرین است زیرا به افراد اجازه می دهد از طریق موقعیت های رهبری که به عهده میگیرند مشکلات عمده ای را بدون هزینه وسایل تمرین کنند ، این روش با استفاده از کارکنان و فرصتی که افراد برای تمرین میگذارند ، و یا در بعضی از موارد با استفاده از منابع انجام می شود . افراد به سرعت می توانند نقاط ضعف را شناسایی و به حمایت های بیشتر برای رفع آن بپردازند .

برنامه ریزی داخلی

برنامه ریزان سوانح بیمارستان باید با توجه به حالاتی که در بالا شرح داده شد و ، از جمله این که احتمال وقوع سانحه ممکن است در بیمارستان باشد را مد نظر قرار دهند . تریاژ و اجرای آن در محدوده بیمارستان، پرسنل ستاد بحران و تأمین منابع کافی و عرضه مجدد باید پیش بینی شده باشد . کمیسیون مشترک (که قبلا به کمیسیون مشترک در اعتباربخشی بیمارستانها [JCAHO]معروف بود ) نیاز به تمرین برنامه های سوانح در بیمارستان به صورت دوره ای و تشکیل کمیته های سوانح می باشد . این کمیته باید گروه های کلیدی در بیمارستان را تشکیل دهند از جمله دولت، خدمات پرستاری، امنیت، ارتباطات، آزمایشگاهی، خدمات پزشک (از جمله  طب اورژانس، جراحی عمومی، رادیولوژی ها و ... )، مدارک پزشکی، و تعمیر و نگهداری / مهندسی و سایر می باشد .

برنامه مقابله با سوانح بیمارستان باید پروتکل ها و سیاست هایی که با نیازهای زیر همراه است را دقیق تر و بر اساس نیاز برای سازمان های مراقبت های بهداشتی از سوی کمیسیون مشترک فراهم کنند . این نیازها عبارتند از :

• شناخت و اطلاع رسانی

• ارزیابی از قابلیت های بیمارستان

• فراخوان کارکنان

• ایجاد یک مرکز کنترل تاسیسات

• نگهداری از سوابق دقیق

• روابط عمومی

• عرضه تجهیزات مجدد