در رابطه با برنامه حوادث غيرمترقبه بيمارستاني سئوالاتي به ذهن خطور مي‌كند كه عبارتند از :

مگر يكي از فعاليت‌هاي عادي هر بيمارستاني مقابله با موارد اورژانس و اضطراي نيست پس چرا بيمارستان به چنين برنامه اي نيازمند است؟آيا حوادث غيرمترقبه همان اورژانس‌هاي روزمره بيمارستان ولي در مقياس بزرگتر نيستند؟آيا بهترين راه پاسخ به حوادث غيرمترقبه گسترش پاسخ روزمره بيمارستان به موارد اورژانس در كنار افزايش تعداد پرسنل و منابع اورژانس، تخت‌هاي بيمارستاني و تجهيزات نيست؟

در پاسخ به اين سوالات بايد گفت كه نتايج سال‌ها تحقيقات در صحنه حوادث غير مترقبه نشان مي‌دهد كه حوادث غيرمترقبه اورژانس‌هايي در مقياس وسيع نيستند. حوادث غيرمترقبه مشكلات  ومسائل منحصر به فردي را ايجاد مي‌كنند كه پاسخ به آنها نيازمند استراتژي‌هاي متفاوت از عملكرد روزمره بيمارستان‌هاست. به عبارت ديگر حوادث غيرمترقبه نه تنها از نظر كمي‌بلكه از نظر كيفي با اورژانس‌هاي روزمره بيمارستان متفاوت هستند براي مثال سيستم‌هاي ارتباطي معمولي (مانند تلفن و موبايل)، راه‌هاي نقل و انتقال عادي و تسهيلات زيرساختي در جريان حوادث غيرمترقبه قادر به فعاليت طبيعي خود نيستند. موقعيت پر استرس و به هم ريختن نظم عادي در جريان حوادث غيرمترقبه موجب مي‌شود تا بيمارستان‌ها در جريان چنين حوادثي با انسان‌هاي متفاوت‌،‌ مشكلات متفاوت و منابع متفاوت از فعاليت روزمره خود مواجه گردند و در چنين وضعيتي وجود يك استراتژي از پيش تعيين شده براي مقابله با وضعيت جديد كه همانا برنامه حوادث غيرمترقبه بيمارستاني است كاملاً ضروري مي‌باشد.