مشکل اصلي مديريت ريسک لرزه‌اي يافتن راه حلي مناسب است. اما سوال اصلي اين است که کدامين راه بهترين راه حل است. پاسخ اين سوال، با توجه به ويژگي‌هاي هر سازمان يا جامعه، متفاوت است. بر اساس زنجيره زير مي‌توان در مورد راه حل مناسب تصميم‌گيري کرد.

روند ارائه شده در نمودار 4 داراي دو گام اساسي است. تخمين ريسک و امتحان گزينه‌هاي کاهش پيامدهاي زلزله. تخمين خسارات با تعريف مساله آغاز مي‌شود. آنچه که در ريسک قرار دارد بايد مشخص شود. ميزان  امنيت جاني مورد انتظار و بيشينه خسارات اقتصادي قابل قبول نيز بايد مشخص شوند. کمي کردن ريسک، گام بعدي اين پروسه است. تعيين نياز به کارهاي اضافي در مرحله بعدي قرار دارد. در برخي از موارد، ميزان ريسک فعلي قابل قبول است. در غير اين صورت، گزينه‌هاي کاهش پيامدهاي زلزله بايد تدوين شوند و ميان آنها بايد براي کاهش ميزان ريسک فعلي به ميزان قابل قبول آن بايد تصميم گرفته شود. گام اصلي دوم با انتخاب مبناي تحليل و با توجه به محدوديتها و توانايي‌هاي جامعه  يا سازمان شروع مي‌گردد. شناخت گزينه‌ها گام بعدي مي‌باشد که در اين مرحله طيف وسيعي از گزينه‌هاي ممکن کاهش پيامدهاي زلزله، شناسايي مي‌شوند. در مرحله بعد اين گزينه‌ها غربال مي‌شوند و سپس روش تصميم‌گيري که شامل تدوين يک چهارچوب و ضابطه براي تصميم‌گيري مي‌باشد، انتخاب مي‌گردد.